werken ziekenhuis , nieuwjaar

Ondertussen ben ik alweer1.5 week aan het werken in het ziekenhuis! Het ziekenhuis is dichtbij, 10 miuten met de bus!
De eerste dag kwam er een vrouw van Projects Abroad om met mij mee te gaan om de route te laten zien en hadden weeen gesprek met de director. waar we overigens 1 uur op hebben gewacht.. dat is Sri lanka..:)
Ik kon zelf aangeven waar ik graag wilde gaan werken en overlegde dit. Ik wilde graag naar meerdere afdelingen, om zo een goed beeld te kunnen krijgen van de verschillende afdelingen.
Uiteindelijk heb ik gekozen om eerst 2 weken op de kinderafdeling, dan kraamafdeling, hierna chirurgie / operaties en over de laatste 2 weken wilde ik nog nadenken waar ik graag wil, dus dat weet ik nu nog niet.

Nu zit ik dus op de Kinderafdelig.En wat is het een verschil met Nederland!
De afdeling is voor kinderen van 0-12 jaar. Er zijn 48 bedden in totaal.
Er zijn twee isolatiekamers, maar de andere bedden zijn allemaal in 1 ruimte. 30 bedden zijn verdeeld in 2 lange rijen en dan heb je achter een laag muurtje in dezelfde ruimte nog een aantal bedden, waar de kinderen met diarree worden opgenomen. Waar ook letterlijk staat: Diaree zonne..
Als het druk is op de afdeling, worden er ook 2 kinderen in 1 bed gelegd.

De verpleegkundigen worden Siss genoemd en lopen in een jurkje met wat in hun haren en er is 1 hoofdzuster die Sister word genoemd en zij heeft ook een ander uniform met wat anders in haar haren, een soort Non.
De werktijden van de Verpleegkundige zijn verschillend. De dagdienst vaak van 7.00-13.00 en avonddienst van 13.00-19.00. Maar het komt regelmatig voor dat ze 24 uur achter elkaar staan ingepland...

3 keer op een dag is er een uur bezoektijd, er is geen maximaal aantal bezoekers bij bed, dus soms is het erg druk. Het eerste bezoekuur is al om 6 uur s' ochtends!
En als het bezoekuur af is dan word er met een bel 10 seconden lang hard geklingeld, maar dan ook egt heel hard!
De moeders zitten 24 uur per dag bij de kinderen op een plastic stoel en de meeste zien er erg vermoeid uit.

Zoals wel verwacht is het patientendossier op papier en word er heel wat geplakt en geniet om alle blaadjes bij elkaar te houden. Verder word ook alles gedaan op papier en dat is best wennen omdat in het ziekenhuis in Nederland allesss via de computer gaat.Maar gelukkig word het dossier wel bijgehouden in het engels!
Helaas is het wel vaak moeilijk te lezen, want zoals over het algemeen wel bekend is, is een doktershandschrift moeilijk te lezen. en er worden veel afkortigen gebruikt, dus dat maakt het er niet makkelijker op om dan het dossier te lezen..

Het communiceren is soms wel lastig. Er word de hele tijd in de locale taal gepraat, wat ik dus niet kan verstaan. Als ze aan het overleggen zijn of wat aan de moeders vragen dan heb ik dus geen idee waar het over gaat.
Ik probeer wel regemaltig te vragen waar ze het over hadden. Ze kunnen wel goed engels en als ik dan wat vraag tijdens de pauze bijvoorbeeld, reageren ze ook allemaal, maar als het onderwerp is gestopt, gaan ze weer over op de locale taal...

Er was mij van te voren al verteld dat het in het begin veel kijken is en hoe meer je vraagt , hoe meer je mag doen en hoe sneller je word opgenomen in het team. Dat heb ik ook wel gemerkt. Sinds deze week word ik meer betrokken bij taken en tonen ze meer interesse in mij en zijn ze ook enthousiast als ik er ben en hebben we ook lol met elkaar.

Ik heb ook een fotoboekje mee, met wat foto's van Nederland en wat vinden ze dat leuk om te zien, het boekje word zo uit elkaars handen getrokken.Vooral de foto's met sneeuw vonden ze speciaal en ook hoe het ziekenhuis er in Nederland uitziet vanaf de buitenkant.
De meeste verpleegkundige zijn begin 20. maar er is 1 oudere vrouw van een jaar of 50. Sinds de laatse dagen als ik kom in de ochtend om 8 uur, komt ze op me af en omarmd me en pakt me hand voor een tijd vast.
En tijdens het eten, delen hun het eten samen met hun handen. En steeds probeert die vrouw mij ook eten te geven. Maar het ziet er helemaal niet lekker uit, dus zeg ik steeds maar dat hun eten te spicy voor mij is. Dus als ze dan weer wat in haar hand heeft en in mijn mond probeert te stoppen, zegt ze steeds Chilliiii. En nu word er gezegd dat op mijn laatste dag ik hun eten gegeten moet hebben..Hoop dat ik eronderuit kom! haha

Over de handeligen zal ik ook nog wat vertellen! Want dat is natuurlijk ook heel verschillend.
Zo neemt de verpleegkundige bloed af en word er een stukje papier met de gegevens op het buisje geplakt met lijm.
Sommige kideren hebben twee infuusnaaldjes, 1 voor bloed af te nemen en de ander voor de medicijnen.En als een innfuusnaaldje niet werkt door een stolsel, dan proberen ze met flinke kracht met een spuitje het stolsel er uit te zuigen.
De medicijnen worden niet vooraf uitgezet, Ook word de dosering niet gecontroleerd, zowel bij orale medicijnen als medicijnen via het infuus. De eerste keer dat ik vroeg of ze mij wilde controleren na het klaarmaken van antibiotica voor infuus, vond ze dit ook een beetje raar..
Gelukkig komen de namen van de medicijnen in het engels redelijjk overeen met de nederlandse benaming.. Daaraan kan ik dan ook vaak zien waar het kind aan word behandeld.
Bij het uitzuigen van de mond-keelholte word er door de fysiotherapeut flink op de borstkas gedrukt om het slijm los te krijgen... en zijn ze ook vaak 25 minuten lang aan het uitzuigen, erg zwaar voor het kind...
Met handschoenen word er ook nauwelijk gewerkt.. de verpleegkundige hebben dan ook regelmatig bloed op hun handen..
Vaak moet ik ook uitkijken dat ik geen naald in mij geprikt krijg.. hier word soms flink mee gezwaaid of zonder beschermig mee gelopen..
De hygiene is zoizo minder.. omdat alles open is, zijjn er veel kleine diertjes en is er soms een vogel binnen..

Ik heb wel zin om volgende week weer naar een andere afdeling te gaan, maar daar zal ik weer opnieuw moeten starten met iedereen leren kennen.

Afgelopen weeked naar het zuiden gegaan, we gingen van vrijdag tot maandag en elke dag naar een ander plaats.
Zaterdag lekker op het strand gelegen. Ik dacht na 5 weken Sri Lanka wel deels te kunnen zonnen zonder zonebrand.. Niet dus.. helaaas flink verbrand, toch die zonnnnebrand maar weer gebruiken de volgende keer.
Zondag en maandag werd er hier nieuwjaar gevierd.
Zondagavond op het strand gezeten en coctails gedronken en werd er ook wat vuurwerk afgestoken..
Maandag nog de stad bekeken en toen weer met de trein naar huis.
De familie had al de rituelen van het nieuwjaar gevierd, maar wij kregen nog wel speciaal nieuwjaars eten.
Best raar was het om nieuwjaar te wensen in deze tijd!

Morgenavod ga ik naar het midden van het land om naar een National park te gaan en hier een safari te gaan doen!