Werken weeshuis, Tempel

Ik zal weer een reisverslag schijven, want ik heb ondertussen alweer
zoveel meegemaakt! Leuk om alle reacties te lezen en te horen!
En voor degene die het niet weten, je kan je mail toevoegen en dan krijg je automatisch een bericht als ik wat geplaatste heb.
Ik plaats geen foto's op deze site omdat dat erg sloom gaat, dus zet ik af en toe een foto op facebook!

Zondag ging ik dan met de familie naar de grote tempel.
Het was de eerste keer dat ik een een tempel was en ik had verwacht dat het 1 ruimte zou zijn, nou dit bleek dus niet zo te zijn!
Er waren veel ritueels die gedaan warden. In elke ruimte weer wat anders.
Zo kregen we van de moeder bloemen in ons hand en die moesten we ergens plaatsen, we staken wierrook aan, ieder kreeg een lont om in olie te dopen en dan met vuur aan te steken. Ook was er een hele grote klos met wit dun wit touw en voordat we gingen, kon je hier een stuk van afbreken en die kregen we van de moeder om ons rechterhand geknoopt. Het was de bedoeling dat we die minstens drie dagen om hielden en dan zou je veel geluk hebben. Maar na twee dagen was het wit nu bruin en hij had mij niet veel geluk gebracht dus trok ik hem stuk. Het was een mooie ervaring om mee te maken bij de tempel.

Maandag startte ik in het weeshuis. S' morgens kan ik meerijden met de vader van het gezin, ongeveer 30 minuten rijden. En terug ga ik alleen met de bus, wat wel een uur kan zijn.
Helaas viel het erg tegen in het weeshuis. Ik startte het eerste uur op een groep met gehandicapten kinderen. Ik probeerde contact te maken met de kinderen, wat erg moeilijk was. En omdat er zoveel vliegen zijn, was het noodzakelijk om regelmatig de vliegen bij de kinderen weg te waaien met een handdoek omdat zij hier zelf niet toe in staat zijn.
De kinderen gingen om 9.00 uur naar de fysio toe. Ik ging toen naar de groep met kinderen van ongeveer 2-5 jaar. Bijna alle kinderen gaan naar school om 8.30 er bleven er 5 over. We waren met 3 vrijwilligers en 4 vrouwen die daar werken. Er was dus weinig te doen met de kinderen.... Om 11.15 uur komen de kinderen om te lunchen en hierna gaan ze slapen. Ik heb pause van 12-15 . maar het is te kort tijd om naar huis te gaan dus eet ik dan bij andere vrijwilligers.
Om 15.00 uur zijn wel andere kinderen aanwezig en willen veel kinderen met je spelen. De laatste twee uur waren dus wel erg leuk en gaan erg snel. Soms waren er wel acht kinderen op me aan het klimmen of wilde bij me zitten.

Ik stopte om 17.00 uur en was om 18.15 uur thuis. Het was een lange tijd met de bus omdat er veel verkeer was. De moeder en Nanna maakte zich al erg zorgen en hadden me proberen te bereiken wat niet gelukt was doordat de batterij van me mobile leeg was. Ze dachten dat ik mischien verdwaald was ofzo en wilde bijna de organisatie bellen om te vragen of hun iets wisten.

Omdat er zoveel vrijwilligers in het weeshuis zijn waardoor er s'ochtends weinig te doen is en de lange pause niet iedeaal is omdat ik niet naar huis kan. Heb ik contact met de organisatie opgenomen om te vragen of ik naar een andere plek kan. Dit word momenteel geregeld. En ik zal in een weeshuis of schooltje in de buurt geplaatst worden. Dat hoop ik morgen te horen.

Dinsdag gingen we met de organisatie het visum verlengen, dit deden we met een groep van nog 8 andere vrijwilligers. Bij het invulllen van de papieren mocht ik niet mijn huidige adres schrijven en niet laten weten dat ik hier voor vrijwilligerswerk ben, omdat ze dan moeilijk kunnen doen bij het aanvragen. Ik had dus genoteerd dat ik in een hotel verbleef en hier was voor vakantie en de hotel naam in mijn hoofdgestampd.
Ik ging dus met wat zenuwen het hokje in omdat ik zou moeten liegen over mijn verblijf en waarom ik hier ben en ik niet wist wat voor vragen ze allemaal zouden kunnen stellen. Er was van te voren gezegd dat als je relaxt zit dan gaan ze geen vragen stellen. Dit was dan ook gelukkig niet het geval!!! Ik zat er dan mischien heel relaxt bij :)
Het duurde helaas wel een aantal uren voordat alles geregeld was, dus zonde van de dag!

Nanna en ik hadden gehoord van de moeder dat er een leuke shop was in collombo wat de Beerfood heette en je hier leuke dingen kon kopen. We wilde daar dus graag kijken. Na 20 tuk tuks gevraagd te hebben om naar de beerfood te gaan en niemand het wist. besloten we om de contactpersoon vam organisatie te vragen om het uit te leggen via de telefoon aan de tuktuk man. Dat was gelukt, op naar de Beerfood dus!
We hadden verwacht dat het een hele grote winkel was waar van alles konden kopen.... Dit was dus niet zo en viel heel erg tegen!
Het was een winkel met allemaal handgemaakte spullen die best prijzig waren. Het was een soort wereldwinkel. Het was wel mooi om te zien al die spullen, maar helaas konden we er niet lekker shoppen.

Gisteravond hoorde we toen we thuis waren allemaal muziek. Dit bleek van de kleine tempel af te komen die achter het huis is. De moeder zei dat we er wel konden gaan kijken. Dus we trokken snel wat andere kleren aan en gingen er heen. Iedereen bleek in het wit gekleed te zijn, behalve wij dus... Er was een band aan het spelen en 4 danseressen waren aan het dansen. Was mooi om te zien, maar na drie kwartier hadden we het wel gezien. We dachten over vijf minuten gaan we.
Dit was niet het geval. Een man was aan het praten in een microfoon in de lokale taal, wat wij dus niet konden verstaan. We stonden even met elkaar te praten en toen hoorde we ineens dat hij engels praatte en iedereen naar ons aan het kijken was (ik denk ruim 500 mensen) Hij zei: Er zijn buitenlanders hier. En vanaf dat moment werden we als speciale mensen behandeld. een man kwam naar ons toe en we mochten langs alle mensen naar voren en konden vooraan bij het eten staan.
Al het eten kwam naar voren en toen begon de man in de microfoon te praten en zingen in de lokale taal. Dit hadden we na 30 minuten wel bekeken en het was er erg warm. We waren flink aan het zweten door de warmte en wilde erg graag naar huis. Maar dit kon helaas niet doordat we vooraan stonden en iedereen naar ons keek.
Er viel ook een vrouw voor ons flauw en we dachten dat we de volgende zouden zijn, door de warmte.
Er leek wel geen einde aan de song te komen en hoopte we elke keer dat er een eind was zodat we dan snel weg konden gaan. Alleen kregen we na de song als eerste eten in ons handen geduwd en een blad voor de rijst en was het echt onmogelijk om weg te komen.
Uiteindelijk zei ik tegen Nanna we moeten echt gaan nu want misschien staan we hier nog wel 2 uur. Dus we zijn snel naar de andere kant gegaan en dachten als we nou nog even bij het dansen kijken dan gaan we, dan valt het niet zo op...
Maar toen kwam weer die man en werden we tussen alle mensen door begeleid omdat wij nog geen rijst hadden.. dus toen stonden we daar met 2 stuks fruit in ons ene hand en in de ander hand rijst op het boomblad.
Het werd steeds moeilijker om weg te komen en die man zei dat we mee konden komen om thee te drinken, dus we gingen ergens naar binnen. Vanaf dat moment dacht ik als we nu niet gaan, dan zijn we hier egt nog heeeelllll lang. Dus zei Nanna dat we naar de toilet moesten. Hij had natuurlijk gelijk een antwoord en wilde ons de toilet wijzen. Dus we zeiden: ohhh neehoor, we wonen hier in de buurt dus we gaan wel thuis en komen dan terug. Dit was goed en we zijn heel snel weggegaan!!!
Het was een hele belevenis en de man bedoelde het erg goed, maar het was niet helemaal zoals wij het in ons hoofd hadden. Achteraf kunnen we er wel erg om lachen en hopen we die man niet meer terug te zien!

Ondertussen raak ik al steeds meer gewend in het verkeer, maar het is nog altijd goed opletten. Vooral omdat het verkeer van de andere kant komt. Door de chaos vind ik het nog steeds wonderbaarlijk dat ik nog geen een keer een ongeluk gezien heb. En wat betreft de ambulances, als deze met sirens aankomt dan word hij niet voorgelaten en blijft iedereen gewoon in de weg staan.
Ik ben denk ik ondertussen al wel doof van al het getoeter, pff wat veel!!! En wanneer je niet aan de kant gaat als automobulist dan word je hierna gewoon flink afgesneden!!

Het eten is nog steeds erg verschillend, natuurlijk wel elke dag rijst, maar steeds weer anders bereid. ENNNNNN maandag aten we patat, erugggg lekkeer!!

Ik ben ondertussen al heel veel vrijwilligers tegen gekomen. Iedereen van een ander land en erg veel Denen. 1 keer was ik met een meid aan het praten in het engels en na een kwartier kwamen wer er achter dat we nederlands konden praten omdat zij uit belgie kwam, dit praatte dus wel ff makkelijker!

Morgen ga ik niet werken omdat we om 4.30 uur de wekker zetten om naar het oosten van Sri lanka te gaan met andere meiden. Het zal een treinrit worden van minstens 8 uur... En dan gaan we van het weekend daar duiken en/of snorkelen, dat zijn de plannen.
En maandag hoop ik dan te starten op een andere werkplek.

Ik zal weer van me laten horen!!